Eén druppel wijn

Οïνου ενα σταλαγμον …

Waar op de plecht, gekarteld uit het hout
het zwart verweerde, van de offerschaal
de wijn geplengd wordt en een purperregen
zijgt in de blauwte van het watervlak
bij priesterlijke lofspraak en gebeden,
opdat de zee, opdat de barre winden
genadig zijn en blank naar hartewensch,
daar kleurt de druppel uit den kelk gevloten
den Oceaan;

Het zijn de eerste regels van het gedicht van J.P. Leopold dat hijzelf als “een kleine bijdrage” aanbeval als bijdrage aan het Gedenkboek ‘De nieuwe gids’ 1885 -1 october 1910.